2e week in La Concepción
Door: Wilco
Blijf op de hoogte en volg Wilco
18 Mei 2014 | Nicaragua, Managua
Buenos dias amigos,
Ik ben hier nu bijna twee weken en begin langzaam een beetje m'n draai te vinden. 'S ochtends werken en 's middags op pad om families te bezoeken of spullen aan te schaffen. Ik ben onlangs ook naar het dorpje hiernaast geweest en heb daar m'n lerares Spaans van de vorige keer ontmoet. Ik heb haar gevraagd of ze me af en toe in de middag les wil geven. Dat vond ze een prima idee want ze heeft op dit moment niet veel te werken op de taalschool waar ze dus normaal gesproken werkt. Ik heb inmiddels al twee keer les gehad. Vooral herhalen eigenlijk.
De afgelopen week elke dag in de ochtend op school meegeholpen met de les. Ruth leidt het geheel en krijgt daarbij hulp van een van de drie stagiaires.
Als er veel kinderen zijn, help ik ook mee maar de laatste week heb ik allerlei klusjes gedaan. Ik heb een eerste laag verf op de kast gerold, Het slot van het lokaal gefixt want dat zat helemaal los in de deur enz..
Het is wel leuk om te zien hoe Ruth de les leidt. Ze bouwt een routine in en houdt echt rekening met elk kind. Je ziet dat ze hierin erg ervaren is. Naderhand wordt er genoteerd per kind wat er goed ging, wat minder goed ging, wat het kind leuk vond en wat niet.Ook de ouders die erbij zijn, en dat zijn eigenlijk altijd de moeders, krijgen tips.
De afgelopen week twee keer met twee zusjes met autisme geoefend met eten. Ze zijn 16 en 17 en kunnen niet met een lepel eten. Na twee keer geoefend te hebben zie je al duidelijk vooruitgang. Ze krijgen de lepel in de hand en met mijn hand daaroverheen wordt er wat eten opgeschept en naar de mond gebracht. Als we bijna bij de mond zijn, laat ik de lepel los. Ik ben ervan overtuigd dat het ze binnenkort gaat lukken om alleen te doen.
In het begin van de week heb ik ook weer wat spullen aangeschaft. Ik heb krukken gekocht voor een jongetje van 10 dat erg moeilijk loopt. Het lijkt alsof z'n pezen te kort zijn. Hij wordt binnenkort geopereerd daarvoor. We hebben al een rolstoel voor hem geregeld zodat hij zichzelf op school goed uit de voeten kan maken ( klinkt raar,.... jezelf in een rolstoel uit de voeten maken haha. ) maar voor thuis heeft hij vooral binnenkort, na de operatie, krukken nodig. Ik heb de krukken meteen aangepast want het waren gewoon krukken voor volwassenen. Een stuk eraf gezaagd dus. ze zijn inmiddels al afgeleverd.
Op zondagmiddag is er elke week een workshop bij Sebastiana thuis voor kinderen / jongvolwassenen met een beperking. Het is vier weken lang piñata maken en daarna vier weken juwelen maken. Om en om dus. Ook voor deze workshops heb ik veel spullen gekocht; papier, lijm, crepepapier scharen etc. Het is de bedoeling dat de producten verkocht gaan worden zodat er nieuwe materialen gekocht kunnen worden. Ik heb alleen wel gezien dat het meeste werk wordt gedaan door de begeleiding en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik heb dus geprobeerd zoveel mogelijk te laten doen door de kinderen. Ruth, wiens Spaans beter is als het mijne, heeft ook uitgelegd dat het niet zozeer om een geweldig resultaat gaat maar dat het de bedoeling is dat de kinderen zelf knippen, lijmen etc.
Op 12 mei zijn we op bezoek geweest bij Horacio. Horacio is 16 en zit in een onlangs gedoneerde en aangepaste rolstoel. Tot dan toe kon hij in z'n oude "rolstoel" niet goed rechtop zitten. Vanaf het moment dat hij dat wel kon, is hij meteen begonnen met tekenen en kleuren en dat kan hij verrassend goed. Hij kent ook de letters en kan zelfs wat lezen. Hij is nooit naar school geweest en volgens moeder heeft hij het van God geleerd.
Intelligente jongen dus die waarschijnlijk zichzelf wat heeft leren lezen. Hij kan praten maar lijkt erg verlegen. Hij fluistert alleen tegen z'n moeder.
Ze wonen ook erg afgelegen en ook daar is het erg steil. Ik zou ook niet weten hoe ze hem op school moeten krijgen Ik heb dus alvast wat spullen gebracht zodat hij iets kan doen. Papier, stiften, potloden, puntenslijper, lijm etc. Een intelligente jongen die de hele dag in z'n rolstoel zit op dezelfde plek,... het kan bijna niet anders of hij moet wel behoorlijk depressief zijn. Ik hoop hem met wat materiaal bezig te houden en misschien binnenkort ( ik heb nog meer spullen op m'n kamer liggen) wat uit te dagen met andere spullen.
We hebben ook een zak cement aan de familie gegeven zodat ze een opritje kunnen maken naar hun huis zodat Horacio makkelijker naar binnen te brengen is. Ook die oprit is inmiddels af.
Gisteren zijn we weer naar Jinotepe gegaan want er was weer een hele lijst met aan te schaffen spullen. We hebben onder anderen een buggy gekocht voor Gina, een meisje wat maar kleine stukjes kan lopen, een kruk voor grote Cristofer ( er is ook een kleine) Urinaal voor Horacio, Ensure dieetvoeding voor Marc Antonio, leerzaam speelgoed met licht en geluid, 2 busjes WD-40. (kruipolie) om allerlei bewegende delen op tweedehands rolstoelen weer wat gangbaar te maken, twee inbussleutelsetjes zodat ouders zelf af en toe wat vast kunnen zetten of verstellen aan een rolstoel, schoenen voor Charly enz..
O ja, zelf had ik een ventilator gekocht. Het is hier 's nachts ook nog een graadje of 25 dus het leek me een goed idee om dan een ventilator op de zachtste stand richting m'n bed te laten blazen. Ik heb hem alleen laten staan in de winkel waar we de buggy kochten. Lekker slim.
Volgende week hoop ik Charly zelf te ontmoeten. Charly woont, volgens Ruth, in een huis wat je eigenlijk geen huis kunt noemen. Ik heb wel foto's gezien en het is een aan elkaar geknoopt geheel van golfplaat, karton, gaas en gordijnen. De familie heeft de afgelopen 12 jaar geld opzij gelegd om iets te kunnen bouwen. Ze hebben ook al veel van de benodigde bouwmaterialen aangeschaft de afgelopen jaren. Ze zouden zonder hulp nog een aantal jaren moeten doorsparen voordat ze het kunnen laten bouwen.
Nou zijn er wel meer mensen in Nicaragua die het niet breed hebben maar dit is wel behoorlijk schrijnend. Ze wonen daar met 5 mensen, er is geen privacy, Charly zit in een rolstoel en kan eigenlijk niets in dat huis. We hebben dus besloten allebei een bedrag in te leggen zodat de bouw kan starten. De familie heeft zelf onderdak elders geregeld voor een maand.
Ik brei d'r weer een eind aan want ik moet om 10 uur bij de familie zijn waar Ruth verblijft. Ze hebben me uitgenodigd om mee te gaan naar Granada voor een dagje aan het meer :-)
Hasta la proxima vez!
Saludos, Wilco
Ik ben hier nu bijna twee weken en begin langzaam een beetje m'n draai te vinden. 'S ochtends werken en 's middags op pad om families te bezoeken of spullen aan te schaffen. Ik ben onlangs ook naar het dorpje hiernaast geweest en heb daar m'n lerares Spaans van de vorige keer ontmoet. Ik heb haar gevraagd of ze me af en toe in de middag les wil geven. Dat vond ze een prima idee want ze heeft op dit moment niet veel te werken op de taalschool waar ze dus normaal gesproken werkt. Ik heb inmiddels al twee keer les gehad. Vooral herhalen eigenlijk.
De afgelopen week elke dag in de ochtend op school meegeholpen met de les. Ruth leidt het geheel en krijgt daarbij hulp van een van de drie stagiaires.
Als er veel kinderen zijn, help ik ook mee maar de laatste week heb ik allerlei klusjes gedaan. Ik heb een eerste laag verf op de kast gerold, Het slot van het lokaal gefixt want dat zat helemaal los in de deur enz..
Het is wel leuk om te zien hoe Ruth de les leidt. Ze bouwt een routine in en houdt echt rekening met elk kind. Je ziet dat ze hierin erg ervaren is. Naderhand wordt er genoteerd per kind wat er goed ging, wat minder goed ging, wat het kind leuk vond en wat niet.Ook de ouders die erbij zijn, en dat zijn eigenlijk altijd de moeders, krijgen tips.
De afgelopen week twee keer met twee zusjes met autisme geoefend met eten. Ze zijn 16 en 17 en kunnen niet met een lepel eten. Na twee keer geoefend te hebben zie je al duidelijk vooruitgang. Ze krijgen de lepel in de hand en met mijn hand daaroverheen wordt er wat eten opgeschept en naar de mond gebracht. Als we bijna bij de mond zijn, laat ik de lepel los. Ik ben ervan overtuigd dat het ze binnenkort gaat lukken om alleen te doen.
In het begin van de week heb ik ook weer wat spullen aangeschaft. Ik heb krukken gekocht voor een jongetje van 10 dat erg moeilijk loopt. Het lijkt alsof z'n pezen te kort zijn. Hij wordt binnenkort geopereerd daarvoor. We hebben al een rolstoel voor hem geregeld zodat hij zichzelf op school goed uit de voeten kan maken ( klinkt raar,.... jezelf in een rolstoel uit de voeten maken haha. ) maar voor thuis heeft hij vooral binnenkort, na de operatie, krukken nodig. Ik heb de krukken meteen aangepast want het waren gewoon krukken voor volwassenen. Een stuk eraf gezaagd dus. ze zijn inmiddels al afgeleverd.
Op zondagmiddag is er elke week een workshop bij Sebastiana thuis voor kinderen / jongvolwassenen met een beperking. Het is vier weken lang piñata maken en daarna vier weken juwelen maken. Om en om dus. Ook voor deze workshops heb ik veel spullen gekocht; papier, lijm, crepepapier scharen etc. Het is de bedoeling dat de producten verkocht gaan worden zodat er nieuwe materialen gekocht kunnen worden. Ik heb alleen wel gezien dat het meeste werk wordt gedaan door de begeleiding en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik heb dus geprobeerd zoveel mogelijk te laten doen door de kinderen. Ruth, wiens Spaans beter is als het mijne, heeft ook uitgelegd dat het niet zozeer om een geweldig resultaat gaat maar dat het de bedoeling is dat de kinderen zelf knippen, lijmen etc.
Op 12 mei zijn we op bezoek geweest bij Horacio. Horacio is 16 en zit in een onlangs gedoneerde en aangepaste rolstoel. Tot dan toe kon hij in z'n oude "rolstoel" niet goed rechtop zitten. Vanaf het moment dat hij dat wel kon, is hij meteen begonnen met tekenen en kleuren en dat kan hij verrassend goed. Hij kent ook de letters en kan zelfs wat lezen. Hij is nooit naar school geweest en volgens moeder heeft hij het van God geleerd.
Intelligente jongen dus die waarschijnlijk zichzelf wat heeft leren lezen. Hij kan praten maar lijkt erg verlegen. Hij fluistert alleen tegen z'n moeder.
Ze wonen ook erg afgelegen en ook daar is het erg steil. Ik zou ook niet weten hoe ze hem op school moeten krijgen Ik heb dus alvast wat spullen gebracht zodat hij iets kan doen. Papier, stiften, potloden, puntenslijper, lijm etc. Een intelligente jongen die de hele dag in z'n rolstoel zit op dezelfde plek,... het kan bijna niet anders of hij moet wel behoorlijk depressief zijn. Ik hoop hem met wat materiaal bezig te houden en misschien binnenkort ( ik heb nog meer spullen op m'n kamer liggen) wat uit te dagen met andere spullen.
We hebben ook een zak cement aan de familie gegeven zodat ze een opritje kunnen maken naar hun huis zodat Horacio makkelijker naar binnen te brengen is. Ook die oprit is inmiddels af.
Gisteren zijn we weer naar Jinotepe gegaan want er was weer een hele lijst met aan te schaffen spullen. We hebben onder anderen een buggy gekocht voor Gina, een meisje wat maar kleine stukjes kan lopen, een kruk voor grote Cristofer ( er is ook een kleine) Urinaal voor Horacio, Ensure dieetvoeding voor Marc Antonio, leerzaam speelgoed met licht en geluid, 2 busjes WD-40. (kruipolie) om allerlei bewegende delen op tweedehands rolstoelen weer wat gangbaar te maken, twee inbussleutelsetjes zodat ouders zelf af en toe wat vast kunnen zetten of verstellen aan een rolstoel, schoenen voor Charly enz..
O ja, zelf had ik een ventilator gekocht. Het is hier 's nachts ook nog een graadje of 25 dus het leek me een goed idee om dan een ventilator op de zachtste stand richting m'n bed te laten blazen. Ik heb hem alleen laten staan in de winkel waar we de buggy kochten. Lekker slim.
Volgende week hoop ik Charly zelf te ontmoeten. Charly woont, volgens Ruth, in een huis wat je eigenlijk geen huis kunt noemen. Ik heb wel foto's gezien en het is een aan elkaar geknoopt geheel van golfplaat, karton, gaas en gordijnen. De familie heeft de afgelopen 12 jaar geld opzij gelegd om iets te kunnen bouwen. Ze hebben ook al veel van de benodigde bouwmaterialen aangeschaft de afgelopen jaren. Ze zouden zonder hulp nog een aantal jaren moeten doorsparen voordat ze het kunnen laten bouwen.
Nou zijn er wel meer mensen in Nicaragua die het niet breed hebben maar dit is wel behoorlijk schrijnend. Ze wonen daar met 5 mensen, er is geen privacy, Charly zit in een rolstoel en kan eigenlijk niets in dat huis. We hebben dus besloten allebei een bedrag in te leggen zodat de bouw kan starten. De familie heeft zelf onderdak elders geregeld voor een maand.
Ik brei d'r weer een eind aan want ik moet om 10 uur bij de familie zijn waar Ruth verblijft. Ze hebben me uitgenodigd om mee te gaan naar Granada voor een dagje aan het meer :-)
Hasta la proxima vez!
Saludos, Wilco
-
18 Mei 2014 - 19:35
Jan:
De oprit ziet er goed uit Wilco! -
18 Mei 2014 - 19:38
Christel:
Wat gaaf Wilco, om te lezen hoe je dagen gevuld worden. Het lijkt wel of je er al maanden bent, zo actief dat je bent om anderen te helpen. Leuk dat je schrijft wat je zoal allemaal aanschaft voor de bevolking, zulke basale benodigdheden. Goed dat je ook voor jezelf zorgt, een ventilator voor de nacht lijkt ons erg zinvol inderdaad en nodig! Dan ben jij de volgende ochtend weer fris en fruitig!
Veel succes en plezier.
groetjes Jan & Christel
-
18 Mei 2014 - 20:14
Mirelle:
Hoi Wilco,
Gaat goed zo te lezen. Je hulp komt goed van pas. Leuk om te lezen hoe actief je bezig bent en hoeveel mensen je de eerste weken al hebt geholpen.
Geniet ervan.
Groetjes Jeroen @ Mirelle -
18 Mei 2014 - 21:40
Hester De Bruine:
Hoi Wilco,
Fijn dat je ook aan ontspanning toe komt. Zal op google dat meer bij Granada opzoeken om een impressie te krijgen. Waar geeft Ruth zoal les in? Hoe groot is de groep of is dat elke dag anders?
Heb je inmiddels de ventilator nog kunnen bemachtigen? Of moet je op zoek naar een ander exemplaar?
Wat voor ongedierte kruipt er door je slaapkamer? (Of door het hele huis.)
Hier zet de 'zomer' aardig door. 't Was een prachtig weekend en er volgen nog een paar van zulke mooie dagen. Kortom.....genieten!
Succes de komende week !
groet,
Hester
-
18 Mei 2014 - 22:44
Marieke:
Hoi Wilco,
Wat een verhalen weer! Nu ben je ook wel goed in het gedetailleerd beschrijven. Voor ons is dat wel heel fijn, dat maakt jouw ervaringen voor ons heel levendig.
Wat een belevenissen voor je! En wat fijn dat je op deze manier wat kunt betekenen voor de medemens. Dat zal jou ook een goed gevoel geven.
Wilco, wij wensen je weer een goeie en fijne week daar.
groetjes,
Paul en Marieke v.d. Hurk -
19 Mei 2014 - 13:43
Ingrid:
Hoi Wilco,
Fijn om te horen dat het goed gaat. Je bent echt een bezige bij! Het is ook leuk om die vrolijke en dankbare gezichtjes te zien. Ik ben benieuwd hoe je volgende verslag eruit zal zien.Heel veel succes!!
En geniet van je vrije tijd!
Groetjes,
Ingrid -
20 Mei 2014 - 13:56
Ine:
Hoi Wilco,
Heb je de ventilator nog teruggevonden? Koop anders maar snel een nieuwe.
Heb jij die oprit mee gemaakt, of was alleen de zak cement al voldoelnde om de oplossing te realiseren?
Zo te lezen kun je echt een hoop betekenen voor de mensen daar.
Groeten, Ine -
20 Mei 2014 - 15:10
Wilco:
De zak cement was voldoende. Ze hebben hem zelf gemaakt. -
21 Mei 2014 - 13:12
Frank:
Hoi Wilco, goed bezig!
Ik vind het wel verrassend te lezen dat de ouders van Charly ondanks hun niet te benijden situatie toch in staat zijn geweest om wat geld opzij te leggen voor de verbouwing! Wellicht kunnen ze nu ook die zaken aanpakken die anders nooit gerealiseerd zouden worden en bovendien kan het nu allemaal snel. Dat lijkt me echt een geweldig gevoel als je ziet en voelt dat je daar echt een verschil kunt maken in het leven van deze mensen. Moet de verbouwing door familie van Charly zelf worden uitgevoerd of gaan jullie daar zelf ook actief aan de slag? Ben ook benieuwed hoe snel (of niet) de verbouwingen zullen gaan.
Groeten Frank -
21 Mei 2014 - 13:16
Frank:
Die laatste zin van mij "Ben benieuwd hoe snel..........." DAT IS WAARSCHIJNLIJK WEL EEN TYPISCH WESTERSE OPMERKING . Bij nader inzien lijkt me dat snel daar niet zozeer het criterium is maar vooral dat er iets kan gebeuren. -
21 Mei 2014 - 15:08
Wilco:
Nee, echt snel gaan dingen hier niet. Maar toch ziet het er naar uit dat die verbouwing snel van start gaat. De famie snapt dat de situatie uitzonderlijk is en ze zijn op zoek naar mensen die hun huis willen/ kunnen bouwen voor wat minder als de prijs die ze van een andere "aannemer" hebben gekregen.
Het werk zou snel moeten kunnen beginnen want er zijn hier veel mensen zonder werk. Met een beetje geluk is het af als ik nog hier ben.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
